Νεότερα δεδομένα για τις βακτηριακές λοιμώξεις στην κίρρωση του ήπατος

Bacterial infection in cirrhosis of the liver: New aspects.

Infections, which are a common complication of cirrhosis of the liver, result from an insufficient systemic immune response, which becomes more prominent as the liver disease progresses. The risk of infection is further increased by the phenomenon of bacterial translocation, a unique characteristic of cirrhosis that occurs as a consequence of inefficient local intestinal mucosal defense and subsequent bacterial overgrowth. Infection leads to an exaggerated inflammatory response via induction of excessive secretion of proinflammatory cytokines. Cytokines trigger a wide variety of receptor and signaling molecules, leading to aggravation of the hyperdynamic circulation and deterioration of the hemodynamic balance, organ failure and coagulation abnormalities. Clinical manifestations of this process include deterioration of liver function, which may meet the criteria for acute on chronic liver failure, complications of cirrhosis, such as variceal bleeding, encephalopathy and hepatorenal syndrome, and systemic inflammatory response syndrome, sepsis and septic shock. Despite the variety of treatment options, the incidence of unfavorable outcomes is high, as infection is associated with a fourfold increase in mortality in these patients. This is partially explained by the fact that diagnosis of infection is particularly challenging, as most of the conventional clinical and laboratory markers are not accurate in patients with cirrhosis. Hypersplenism leads to leukopenia and portal hypertension, and hyperdynamic circulation causes low blood pressure and increased heart rate. Hepatic encephalopathy is often accompanied by hyperventilation, and fever may be absent. Blood culture may be positive in only 40% of cases. Prophylactic antibiotic therapy is recommended for patients with a history of spontaneous bacterial peritonitis, those with ascites or specific risk factors, and those with variceal bleeding. Studies in large series of patients are needed to determine the best preventive measures and treatment options for infection in patients with cirrhosis. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Οι λοιμώξεις αποτελούν συχνή επιπλοκή της κίρρωσης λόγω δυσλειτουργίας της συστηματικής ανοσίας, η οποία επιτείνεται με την πρόοδο της ηπατικής νόσου. Ο κίνδυνος αυξάνεται περαιτέρω λόγω του φαινομένου της βακτηρι- ακής μετατόπισης ως συνέπεια της αναποτελεσματικής τοπικής άμυνας του εντερικού βλεννογόνου και της βακτηριακής υπερανάπτυξης. Η λοίμωξη οδηγεί στην ανάπτυξη εκσεσημασμένης φλεγμονώδους αντίδρασης μέσω αύξησης των επιπέδων των προφλεγμονωδών κυτταροκινών. Οι εν λόγω κυτταροκίνες, επιδρώντας σε πληθώρα υποδοχέων και σηματοδοτικών μορί- ων, προκαλούν επιδείνωση της υπερδυναμικής κυκλοφορίας και περαιτέρω αιμοδυναμική επιβάρυνση, βλάβες τελικών οργάνων με προεξάρχουσα την οξεία νεφρική βλάβη, καθώς και διαταραχές του μηχανισμού της πήξης. Στην κλινική πράξη, τα ανωτέρω εκφράζονται ως επιδείνωση της ηπατικής λειτουργίας που συχνά πληροί τα κριτήρια της οξείας επί χρονίας ηπατικής ανεπάρκειας, ως εκδήλωση επιπλοκών της κίρρωσης (κιρσορραγία, εγκεφαλο- πάθεια, ηπατονεφρικό σύνδρομο) και ως εμφάνιση συνδρόμου συστηματικής φλεγμονώδους αντίδρασης, σήψης και σηπτικής καταπληξίας. Έτσι, η λοίμωξη συσχετίζεται με τετραπλάσια αύξηση της θνητότητας του κιρρωτικού ασθε- νούς. Η έγκαιρη διάγνωση των λοιμώξεων αποτελεί συχνά πρόκληση καθώς οι καθιερωμένοι κλινικοί και εργαστηριακοί δείκτες δεν είναι ευαίσθητοι και ειδικοί στους κιρρωτικούς ασθενείς. Συχνά υπάρχει λευκοπενία λόγω του υπερσπληνισμού, χαμηλή αρτηριακή πίεση και ταχυσφυγμία εξ αιτίας της πυλαίας υπέρτασης και της υπερδυναμικής κυκλοφορίας, ταχύπνοια λόγω ηπατικής εγκεφαλοπάθειας, ενώ ο πυρετός μπορεί να απουσιάζει. Επί πλέον, οι αιμοκαλλιέργειες θετικοποιούνται μόλις στο 40%. Προφυλακτική αντιβίωση χορηγείται σε ασθενείς με ιστορικό αυτόματης βακτηριακής περιτονίτιδας, με ασκίτη και συγκεκριμένους παράγοντες κινδύνου και με κιρσορραγία. Είναι απαραίτητες περισσότερες μελέτες, σε μεγαλύτερο αριθμό ασθενών, για τον καθορισμό των βέλτιστων μέτρων πρόληψης και αντιμετώπισης των λοιμώξεων σε κιρρωτικούς ασθενείς. [ABSTRACT FROM AUTHOR]