Abstract: Opublikowana w 1800 roku w Królewcu (niem. Königsberg) rozprawa filozoficzna autorstwa Reinholda Bernharda Jachmanna (1767-1843) - niemieckiego teologa, pedagoga, ucznia i pierwszego biografa Immanuela Kanta (1724-1804), od 1794 roku pastora ewangelickiej gminy w Malborku (niem. Marienburg). Niespełna dwustustronicowy dokument jest filozoficznym studium badawczym założeń filozofii religii Kanta w odniesieniu do teorii czystego mistycyzmu. W ogólnym ujęciu filozofia religii jest dyscypliną filozoficzną dociekająca, czym jest religia oraz dlaczego istnieje, czyli jakie są jej ostateczne źródła i jakie jest uzasadnienie jej twierdzeń, jaką rolę pełni w życiu człowieka i w ludzkiej kulturze. Filozofia Kanta, rozumiana jako „analityka czystego rozumu” albo ogólna teoria subiektywności dała nowe rozumienie religii i impuls do pozametafizycznego traktowania podstaw religii. Dociekania rozumu teoretycznego i praktycznego łączył Kant z trzema pytaniami: co mogę wiedzieć (nauka); co mam czynić (moralność); na co mogę mieć nadzieję (religia). Odrzucając zasadność metafizyki i możliwość poznania Boga na drodze rozumu teoretycznego, związał religię z dziedziną rozumu praktycznego. Religia w swej istocie jest ogółem tych postulatów - teoretycznie nieprzekazywalnych, jednak pod względem praktycznym koniecznych, aby uzasadnić działania moralne człowieka. Postulaty powinności wskazują na treści religijne. Postulat istnienia Boga jest wymogiem koniecznym dla moralności. Idea Boga bierze początek z moralności. Poznanie i uznanie obowiązków moralnych prowadzi do uznania ich za przykazania Boże, toteż religia jest, według Kanta, działaniem moralnym i polega na przestrzeganiu obowiązków, traktując je jako przykazania Boże. W ten sposób Kant zredukował religię do moralności. Opracowanie Reinholda Bernharda Jachmanna opatrzone jest przedmową Immaneula Kanta.
_0.png)
Processing Request
No Comments.