Abstract: U ovom radu su analizirana prepričana iskustva 27 osoba koje su preživele rat u Bosni i Hercegovini. Prvi cilj studije je opisati kako akteri prezentuju socijalni fenomen „viktimizacije”, drugi cilj je analizirati diskurzivne modele koji učestvuju u produkciji pojmova „žrtva” i „zločinac”. Unutar dinamike koja konstruiše status „žrtve” i „zločinca”, uočljiva je borba za ulogu žrtve nakon završetka rata. Svi intervjuisani nastoje sebe prikazati kao žrtvu i sa time ujedno umanjiti žrtveni status ostalih kategorija. Razvoj dogaƀaja, tokom i posle rata, naveo je da se stanovništvo opisuje na temelju četiri kategorije. Prva se sastoji od onih „koji su ostali”, odnosno, ljudi koji su pre, tokom i posle rata živeli u severozapadnoj Bosni. Druga kategorija se sastoji od „izbeglica”, onih koji su proterani na prostore severozapadne Bosne, iz drugih delova Bosne i Hercegovine, kao i Hrvatske. Treća kategorija se sastoji od „povratnika”, onih koji su tokom rata proterani iz severozapadne Bosne a nakon rata se vratili. Četvrta katagorija je „dijaspora”, oni koji su proterani iz severozapadne Bosne tokom rata, a nakon rata su ostali u novim državama. Borba izmeƀu „onih koji su ostali”, „izbeglica”, „povratnika” i „dijaspore” se odvija na simboličnom nivou. Svi intervjuisani opisuju sebe kao žrtvu ali izgleda da su svi na putu da izgube taj status. Povratnici i dijaspora ga mogu izgubiti zato što su zaradili priznanje okoline i zato što uživaju u boljim ekonomskim uslovima. Oni koji su ostali mogu ga izgubiti zato što se još uvek nalaze pod senkom ratnih zločina. Izbeglice zato što se opisuju kao stranci i uklapaju u ulogu idealnih zločinaca. Ova situacija može produkovati i reprodukovati nadmetanje za dobijanje statusa žrtve, a sa time ponovo probuditi kolektivna razgraničenja koja su se tako jasno i jezivo predstvila tokom rata.
Processing Request
No Comments.